Καλησπέρα!

Στην ηλικία των 35 έχεις την τύχη να έχεις βρεθεί στο μεταίχμιο δύο εποχών. Η βιντεοκασέτα μαζί με τις τηλεοράσεις – «κουτιά», τα τεύχη του Μπλεκ και η «μπάλα με τα παιδιά από τη γειτονιά» είναι αδύνατο να διαγραφούν από τη μνήμη σου, τη στιγμή που σήμερα είναι άγνωστα στους πιτσιρικάδες. Ναι, παίζεται ποδόσφαιρο και στην εποχή μας από τους νέους, όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Η αλάνα και η πιλοτή αποτελούν παρελθόν, έχοντας αντικατασταθεί – στην καλύτερη των περιπτώσεων – από το 5×5, και στη χειρότερη από το Playstation.

Έκανα την παραπάνω εισαγωγή, αναλογιζόμενος ότι το να κοινολογήσεις κάποιες από τις σκέψεις σου σε περιβάλλον εκτός του κοινωνικού και οικογενειακού, για τις δικές μας ηλικίες θα ήταν αδιανόητο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον τρόπο που σήμερα διαβάζονται αυτές οι γραμμές.

Αποφάσισα λοιπόν να μπω και εγώ στην ελληνική «μπλογκόσφαιρα» και να αρχίσω να σκέφτομαι «φωναχτά». Για να φτάσω βέβαια να το κάνω, κάθε άλλο παρά εύκολη απόφαση ήταν. Η πρόθεση υπήρχε εδώ και καιρό, αλλά κάτι η έλλειψη σιγουριάς για το πώς θα κυλήσει, κάτι η έλλειψη χρόνου, το εγχείρημα έμενε στον «πάγο» από τον περυσινό χειμώνα και έφτασε να ευδοκιμήσει το θερμό καλοκαίρι. Πάντως, παρά το γεγονός ότι η απόφαση για το αν και πότε θα γράψω δεν πάρθηκε αβασάνιστα, στο τι θα γράψω, τα πράγματα ήταν απλά και αδιαπραγμάτευτα. Θα ξεκινήσω να γράψω για ….ταξίδια.

Ταξιδιώτης ο ίδιος, έχοντας «αγγίξει» διάφορες γωνιές της ηπείρου μας (προς το παρόν, μόνο της δικής μας), πήρα λοιπόν την απόφαση να επικοινωνήσω τις σκέψεις, τις εμπειρίες, τις εικόνες, τα συναισθήματα μου γύρω από το μόνο πράγμα, κατά πολλούς, για το οποίο ξοδεύεις (και συχνά το μόνο που σου μένει στα χέρια είναι κάποιο σουβενίρ) και όμως σε κάνει πλουσιότερο, τα ταξίδια.

Όταν βέβαια λέμε «ταξίδια», καλό είναι να κάνουμε μια διάκριση από τις «διακοπές». Αν και οι έννοιες είναι υποκειμενικές για τον καθένα, προσωπικά θεωρώ ως διακοπές κάθε επίσκεψη σε κάποιο μέρος στον ελλαδικό χώρο όπου κατά κανόνα θα ακολουθηθεί ένα ημερήσιο ή πολυήμερο πρόγραμμα μπάνιου/ ή σκι το χειμώνα, με όλα τα παρελκόμενα: ταβέρνα, καφέ, βόλτα, βραδινό ποτό κ.ο.κ.

Αν και τα παραπάνω, κάθε άλλο παρά ασήμαντα είναι και αρέσουν στους περισσότερους, σε ένα βαθμό και σε μένα, το blog αυτό θα έχει ως βάση το ταξίδι, με την έννοια της κάποιων ημερών μετακίνησης κάπου στο εξωτερικό, εκεί που θα βιώσεις το συναίσθημα να ξυπνάς σε μία άγνωστη χώρα και να έχεις όλη την ημέρα μπροστά σου να ανακαλύψεις και να αισθανθείς την ιστορία, τους ανθρώπους, την κουλτούρα, τη γαστρονομία, την πολιτική, τη θρησκεία και πολλά ακόμη πράγματα. Αυτά αποτελούν άλλωστε την «ψυχή» ενός ταξιδιού που πολλές φορές κανένας ταξιδιωτικός οδηγός δεν μπορεί να περιγράψει.

Κάποιοι παράμετροι επίσης ενός ταξιδιού δεν ορίζονται μονοσήμαντα. Το σε ποια χώρα επιλέγεις να πας, για ποιο σκοπό, αν θα έχεις συνταξιδιώτες και ποιους, τι θα δεις, πώς θα κινηθείς και ένα σωρό άλλες αναζητήσεις, εξαρτώνται από μια σειρά παραγόντων που έχουν σχέση αφενός με την προσωπικότητα, το χαρακτήρα και την εμπειρία κάθε ανθρώπου και αφετέρου συχνά και με τις συγκυρίες της στιγμής.

Με το να αγαπά κανείς το ταξίδι δεν κερδίζει μόνο τις εμπειρίες, τις εικόνες και δεν αποκτά μόνο ευρύτητα σκέψης. Μαθαίνει το πόσο σπουδαίο είναι να ξέρει να προσαρμόζεται, να μη φοβάται τους ανθρώπους, να μην έχει προκαταλήψεις. Και αυτά είναι μόνο ένα μέρος από τα οφέλη ενός ταξιδιού.

Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις, εύχομαι καλή περιπλάνηση και καλό «ταξίδι» σε όσους μπορούν να κάνουν ένα κλικ και να παρακολουθούν αυτή τη σελίδα. Μου είπαν ότι πρέπει να κάνω ως πρώτο blog ένα statement και ελπίζω να μην ήταν τόσο απογοητευτικό 🙂

Κάποιος ανώνυμος έγραψε κάποτε ότι η ζωή στη γη μπορεί να είναι ακριβή, αλλά περιλαμβάνει και δωρεάν ταξίδι γύρω από τον ήλιο. Ας προσπαθήσουμε ωστόσο να μην μένουμε σε αυτό μονάχα το ταξίδι !

Βασίλης (9.6.2018)

ΥΓ. Αναφέροντας το ποδόσφαιρο στην πρώτη παράγραφο και με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (Μουντιάλ) να ξεκινά σε λίγες ημέρες, το επόμενο post θα «ταξιδέψει» στη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Ευρωπαϊκής ηπείρου, την Ουκρανία, όπου πριν δύο εβδομάδες είχα την τύχη να βρίσκομαι στον Τελικό του Champions League στο ποδόσφαιρο.